Hoewel Tsjaikovski het helemaal niet had begrepen op de combinatie viool, cello en piano schreef hij één van de meest lyrische pianotrio’s uit de romantiek. Martin Reimann, Claire Chevalier en artistiek onderzoeker aan de School of Arts Sergei Istomin wensen hem daar alvast voor te bedanken en u wellicht binnenkort ook. Het lijvige werk zag het licht in Rome waar de componist een onderkomen had gevonden om even de besognes van zijn geplaagde huwelijksleven te vergeten. Het stuk werd opgedragen aan zijn overleden vriend en mentor Nikolai Rubenstein, die de jonge Tsjaikovski in zijn beginjaren met raad en daad had bijgestaan. Dat de fijn besnaarde Rus een neus had voor tragiek blijkt ook uit miniatuurtjes als Chanson Triste en de Berceuse. Samen met het Valse-Scherzo en de Variaties op een Rococo Thema vormen ze de amuses voor de beladen hoofdschotel.